Koniec energetyki wiatrowej na Podkarpaciu?
{więcej}Zarząd województwa podkarpackiego przyjął na początku lutego strategię dot. rozwoju odnawialnych źródeł energii w tym regionie. W założeniach dokument ma umożliwić wykorzystanie surowców odnawialnych, którymi dysponuje województwo. Obawy Polskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej budzą jednak zapisy dotyczące arbitralnie ustanowionych odległości buforowych (2 km), jako preferowanych dla lokalizacji farm wiatrowych od zabudowań mieszkaniowych. Wejście w życie proponowanych rozwiązań oznacza całkowite zablokowanie rozwoju energetyki wiatrowej na tych terenach – czytamy w komunikacie wydanym przez PSEW.
Zdaniem PSEW rzetelne opracowanie Programu Rozwoju OZE dla Województwa Podkarpackiego, może prowadzić do rozwoju sektora dysponującego ogromnym potencjałem. Jednakże, wprowadzanie 2 kilometrowej limitacji znacząco ten potencjał ogranicza, a wręcz wyklucza możliwość czerpania niewątpliwych korzyści płynących z rozwoju projektów wiatrowych na jego terenie. Wyniki przeprowadzonych przez PSEW analiz dla powiatu Jarosławskiego nie pozostawiają wątpliwości: założony bufor 2 kilometrów spowoduje całkowite zahamowanie rozwoju energetyki wiatrowej.
Uchwalenie minimalnej odległości oznacza w praktyce, że budowa nowych inwestycji byłaby możliwa na terenach, gdzie odległości miedzy obszarami zabudowanymi wynoszą 4 kilometry lub więcej. W Polsce, ze względu na specyfikę i rozproszenie zabudowy, takie tereny, jeśli występują, pokrywają się obszarowo z siedliskami chronionej przyrody – mówi Wojciech Cetnarski, Prezes PSEW. – Według przeprowadzonych analiz nawet przyjęcie minimalnej odległości rzędu 1 kilometra od zabudowy, w połączeniu z istniejącymi już w prawie innymi ograniczeniami lokalizacji, całkowicie zahamuje rozwój nowych inwestycji.
Dodatkowe regulacje odległościowe w odniesieniu do już istniejących przepisów w tym zakresie są niepotrzebne i nieuzasadnione. Zasady budowy farm wiatrowych są kompleksowo uregulowane w istniejących już przepisach takich jak m.in. Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, która przewiduje szczegółową ocenę oddziaływania inwestycji na środowisko, i która kompleksowo szacuje potencjalne ryzyko inwestycji.
Pojawiające się coraz częściej w debacie publicznej postulaty dotyczące potrzeby wprowadzenia nowych regulacji dla lokalizacji inwestycji wiatrowych wynikają z mylnych przekonań, że procesy lokalizacyjne nie są sankcjonowane przez prawo. Tymczasem wiele z założonych celów Programu rozwoju OZE dla województwa podkarpackiego, można uzyskać przez konsekwentne egzekwowanie istniejących przepisów, jak również poprzez wdrażanie szeroko rozumianych dobrych praktyk – dodaje Wojciech Cetnarski.
Limitacja możliwości lokalizacji farm wiatrowych, może ponadto przyczynić się do negatywnych dla kraju konsekwencji w kontekście zapotrzebowania energetycznego państwa oraz prawnych zobowiązań Polski w zakresie udziału OZE w bilansie energetycznym do 2020 r. Zdaniem PSEW przedstawiony program wymaga dalszych konsultacji, tak aby wypracowana strategia była akceptowalna dla wszystkich zainteresowanych stron.
Polskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej
