Debata o ustawie o energii odnawialnej już dzisiaj
Wraz z PIGEO zapraszamy na dzisiejszą debatę poświęconą nowej ustawie o OZE, która odbędzie się jutro w warszawskiej siedzibie BOŚ. Wezmą w niej udział m.in. Waldemar Pawlak, Jan Krzysztof Bielecki i prof. Witold Orłowski. {więcej}
Termin i miejsce debaty: wtorek, 31 stycznia 2012 r. godz. 15:30 – 16:45Warszawa, siedziba Banku Ochrony Środowiska S.A. Al. Jana Pawła II 12 w Warszawie.
Debata ma charakter zamknięty, a uczestnictwo będzie możliwe jedynie po uprzednim zgłoszeniu w Polskiej Izbie Gospodarczej Energii Odnawialnej. Wstęp dla mediów tylko z akredytacją PIGEO.
Prowadzący debatę:Tomasz Podgajniak, wiceprezes Zarządu PIGEO, minister środowiska w rządzie prof. Marka Belki
Paneliści zaproszeni do debaty:
Jan Krzysztof Bielecki, Przewodniczący Rady Gospodarczej przy Premierze,
Andrzej Czerwiński, Poseł na Sejm, Z-ca Przewodniczącego Komisji Gospodarki,
Mariusz Klimczak, Prezes Zarządu Banku Ochrony Środowiska S.A.
Prof. Maciej Nowicki, Fundacja Nowickiego, były minister środowiska
Cezary Olejniczak, Poseł na Sejm, Członek Komisji Gospodarki
Prof. Witold Orłowski, ekonomista, Główny Doradca PwC Polska Sp. z o.o.
Waldemar Pawlak, Wicepremier, Minister Gospodarki
Krzysztof Pietraszkiewicz, Prezes Związku Banków Polskich
Prof. Jan Popczyk, Politechnika Śląska, Prezes SNWES
Dr Marek Sawicki, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Piotr Wiśniewski, Przewodniczący Polskiej Rady Koordynacyjnej OZE, Wiceprezes PIGEO
Marek Woszczyk, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki
Szczegółowe zagadnienia dyskusji:
Świat znalazł się w kolejnym krytycznym momencie w swojej historii. Globalny kryzys ekonomiczny, niezależnie od tego na ile jest realny, a na ile sztucznie kreowany, sprzyja próbom rewizji dotychczas stosowanych zasad, czy realizowanych przez państwa programów i strategii. Jak zwykle w takich przypadkach, obok głosów rozsądku, podnoszą swoje hasła różni populiści i histerycy.Wpatrzeni w wyniki sondaży i wsłuchani w tzw. głos ludu politycy starają się stanąć na czele tych nurtów, które uważają za wiodące i które, w ich przekonaniu mogą ich ponownie wynieść do władzy. Powszechne pomieszanie pojęć i chaos w publicznej dyskusji wykorzystują lobbyści, starając się osiągnąć swoje cele.
Z tego typu sytuacją, dyskusją pełną demagogii i populistycznych haseł mamy także do czynienia w dziedzinie najbardziej nasze środowisko interesującej – w sektorze energetyki. Z niespotykanym wcześniej natężeniem wybuchła krytyka odnawialnych źródeł energii: że za drogie, że jakość energii i pewność dostaw za niskie, że wcale nie takie „ekologiczne”, że zagrażają zdrowiu i życiu ludzi, „zaśmiecają” krajobraz itd., itp. Źródłem tej krytyki są różnorodne obawy, ale też ukryte interesy.
Politycy włączyli się w tą dyskusję z pozornie bardziej racjonalnymi hasłami – że w okresie walki z rosnącą drożyzną i deficytem budżetowym należy szczególnie efektywnie i oszczędnie gospodarować środkami kierowanymi przez Państwo na wsparcie rekonstrukcji sektora energetycznego, zwłaszcza tymi pochodzącymi bezpośrednio od konsumentów, którzy przecież pokrywają większość kosztów wsparcia dla rozwoju odnawialnych źródeł energii.
Skłania to nasze środowisko do podjęcia dyskusji, której celem jest uporządkowanie chaosu informacyjnego i przedstawienie opinii publicznej klarownego stanowiska w kwestii dalszego rozwoju energetyki wykorzystującej źródła odnawialne, a która powinna odnieść się, co najmniej do następujących zagadnień:
– Wobec rosnących problemów z dostępem do tradycyjnych nośników energii oraz związanych w funkcjonowaniem energetyki konwencjonalnej, kraje wysokorozwinięte, w tym Polska, zdecydowały się w minionej dekadzie, a nawet wcześniej, postawić na rozwój energetyki opartej o zasoby odnawialne – czy dotychczasowe osiągnięcia w tej dziedzinie z jednej strony, a ograniczenia związane z walką z kryzysem z drugiej, usprawiedliwiają odejście praktycznie z dnia na dzień od dotychczasowej polityki w tym zakresie?
– Jak doprowadzić do sytuacji, w której zbilansowany energy mix zapewniał będzie lepsze niż dotychczas bezpieczeństwo energetyczne kraju i uniezależnienie się od dostaw paliw importowanych, a jednoczesne ograniczenie emisji CO2, a także innych zanieczyszczeń energetycznych, dzięki rozwojowi OZE i energetyki rozproszonej, ale także poprzez zasadniczą przebudowę sektora energetycznego, wzrost konkurencyjności, zwiększenie efektywności energetycznej? A może szansą na to jest dalsze umacnianie oligopolu energetycznego, a nie rozwój tysięcy rozproszonych źródeł?
– Doświadczenia zgromadzone dotychczas wskazują, że nie ma dominującej technologii OZE, choć ich efektywność i skutki są różne – czy doszliśmy już do momentu, w którym należy dokonać wyboru pewnych technologii, które nadal będą wspierane, a inne wyłączyć z programów wsparcia? W których branżach dzisiejsze wsparcie przyniesie największy rozwój technologiczny, który pozwoli im konkurować na rynku energii z innymi branżami?
– Wolnorynkowe uwarunkowania działania OZE: czy to realna szansa w najbliższym czasie, czy odległa i iluzoryczna przyszłość? Jaki powinien być horyzont czasowy systemów wsparcia, przy założeniu, że energia konwencjonalna będzie raczej drożeć, a energia z OZE raczej tanieć w wieloletniej perspektywie czasowej – jak efektywnie sterować tym horyzontem i strumieniami środków na wsparcie, aby maksymalizować osiągany efekt? Jak zapewnić stabilność i długofalowość wsparcia w rozumieniu inwestora: utrzymać certyfikaty czy zdecydować się na system cen gwarantowanych?
– W jakim stopniu systemy wsparcia powinny uwzględniać inne benefity społeczne, jakie pozyskujemy rozwijając określone sektory OZE – przykładowo mała energetyka wodna to także pożądana mikroretencja, biogazownie rolnicze to zagospodarowanie odpadów, duże i średnie farmy wiatrowe to wsparcie finansowe dla obszarów słabiej rozwiniętych. Być może zbliżamy się do momentu podjęcia decyzji, czy wspierać technologie dające najbardziej efektywne rezultaty i zaprzestać kierowania środków do sektorów, które nawet przy utrzymaniu wieloletniego wsparcia nie rokują dziś odpowiedniego rozwoju, czy też nadal wspierać, ale jak, branże, które nigdy nie osiągną tej efektywności? Czy wsparcie publiczne powinno być mimo wszystko kierowane dla ich rozwoju by osiągać inne korzyści?
– Jak przekonać inwestorów, przy założeniu systematycznie malejącego poziomu wsparcia, aby reinwestowali a nie realizowali szybko zyski, wycofując się do innych sektorów, dających szanse na lepszą stopę zwrotu z podejmowanych inwestycji?
– Jak zagwarantować długookresową spójność zrewidowanej strategii z przepisami prawa, nie mnożąc jednocześnie czynników ryzyka, które skutecznie odstraszać będą inwestorów i instytucje finansujące? Jak zagwarantować, aby ryzyka finansowe ponoszone przez inwestorów, ograniczyć tylko do ryzyka mieszczącego się w koncepcji bussines as usual w związku z przygotowaniem i realizacją inwestycji, niepowiększanych przez niespodziewane zmiany strategii i prawa, czyli przez tzw. ryzyko regulacyjne?
– Jak wykorzystać potrzebę przebudowy sektora energetycznego, we wszystkich jego aspektach, jako impuls rozwojowy dla innych sektorów gospodarki? Specjalizacja jest kluczem dla sukcesu gospodarczego. Nie udało się rozwinąć polskiego sektora wytwórczego zapewniającego dostawy dla wykorzystania energii wiatrowej, ale może uda się to w sektorze biogazu? Potrzeba tu jednak szybkich działań. Być może jest także szansa na rozwój rynku PV. Warunkiem to tego jest zbudowanie stabilnego rynku, który stanowi napęd dla inwestorów, a nie podlega ciągłym i nieprzewidywalnym zmianom uzależnionym od decyzji urzędnika.
Uczestnicy:
– Zaproszeni politycy i przedstawiciele administracji rządowej
– Przedstawiciele organizacji zrzeszonych w Polskiej Radzie, Koordynacyjnej OZE,
– Członkowie PIGEO,
– Zaproszeni Przedstawiciele organizacji ekologicznych,
– Przedstawiciele mediów
Czytaj więcej o nowej ustawie o OZE w zakładce „trendy” portalu Gramwzielone.pl
