Co z małymi elektrowniami wiatrowymi?
Zapraszamy do zapoznania się z wnioskami Deklaracji I Forum Małych Elektrowni Wiatrowych, które odbyło się w ubiegłym tygodniu w Warszawie.
Moc zainstalowana w małych elektrowniach wiatrowych (MEW ) w Polsce sięgnęła w 2010 roku zaledwie 7 MW. Tempo wzrostu w sektorze jest jednak wysokie i niemalże 150 podmiotów gospodarczych działa obecnie w obszarze produkcji, dystrybucji i instalacji MEW, a kolejne firmy rozważają podjęcie działalności w tym sektorze.
Samorządy i konsumenci energii natrafiają na problemy związane z zaopatrzeniem w energię, zwłaszcza obszarów wiejskich po akceptowalnych kosztach oraz podejmują działania na rzecz generacji rozproszonej, tworzenia autonomicznych regionów energetycznych i rozwoju inteligentnych sieci oraz promocji efektywności energetycznej. Nie dysponują jednak niezbędnymi mikroźródłami i innymi technologiami wykorzystującymi lokalne, a w szczególności odnawialne zasoby energii.
Powszechnym problemem w Polsce jest słaby rozwój sieci elektroenergetycznej i jej postępująca dekapitalizacja, co jest obecnie silną barierą rozwoju energetyki wiatrowej. Małe elektrownie wiatrowe nie wymagają specjalnie ukierunkowanych działań i dużych nakładów na rozwój sieci. Wręcz przeciwnie, wzmacniać je będą na tzw. „końcówkach” na niskim napięciu i wpisują się w szerszą koncepcję rozwoju inteligentnych sieci i mikrogeneracji.
Technologie generacji rozproszonej oparte w szczególności na wykorzystaniu odnawialnych źródeł energii nie są jeszcze w pełni konkurencyjne z energią z konwencjonalnych elektrowni, ale ich opłacalność rośnie. Mała energetyka wiatrowa, w porównaniu np. do systemów fotowoltaicznych czy ogniw paliwowych, jest jedną z tańszych opcji technologicznych w zakresie mikrogeneracji.
W efekcie krajowych zobowiązań w zakresie OZE i dalszego rozwoju technologii małych elektrowni, a także w związku z rosnącym zapotrzebowaniem na energię na obszarach wiejskich, działaniami mieszkańców na rzecz ograniczania zużycia energii od „centralnego dostawcy” i rosnących kosztów z tym związanych oraz wprowadzaniem pojazdów elektrycznych i innych inteligentnych urządzeń odbiorczych, wzrośnie zapotrzebowanie na małe elektrownie wiatrowe, lokalizowane zarówno na terenach wiejskich (10-100 kW) jak i zurbanizowanych (urządzenia o mocach do 10 kW).
Uwzględniając jednocześnie, że:
– Rada Ministrów przyjmując 7 grudnia 2010 roku „Krajowy plan działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych” (KPD), wyodrębniła energię generowaną z małych elektrowni wiatrowych wyznaczając dla niej cel – 550 MW do 2020 roku, co stanowi odpowiednik budowy ponad 100 tys. pojedynczych instalacji i tworzy rynek na inwestycje rzędu 6-7 mld zł do 2020 roku.
– Ministerstwo Gospodarki, w ramach implementacji dyrektywy 2009/28/WE i KPD, podjęło inicjatywę przygotowania ustawy o energii ze źródeł odnawialnych, która ma zawierać system wsparcia i promocji rozwoju rozproszonych źródeł energii o niewielkiej mocy, w tym ułatwień administracyjnych,
Uczestnicy I Forum Małych Elektrowni Wiatrowych przyjmują z uznaniem ostatnie inicjatywy rządowe i czekają na ich pilną realizację. Dostrzegają jednakże szereg narastających od wielu lat barier natury prawnej, ekonomicznej i technicznej, które hamują rozwój malej energetyki wiatrowej w Polsce, i zwracają się z apelem do organów administracji państwowej i samorządowej o wsparcie w ich systematycznym usuwaniu.
W szczególności, zwracając się do Ministra Gospodarki, Ministra Infrastruktury, Ministra Środowiska oraz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej, apelują o podjęcie następujących, uznanych za najpilniejsze działań do realizacji w latach 2011-2012:
– Przygotowanie „Programu rozwoju małej energetyki wiatrowej”, jako uzupełnienia do „Krajowego planu działań w zakresie energii ze źródeł odnawialnych” oraz odrębnych systemów wsparcia dla małych źródeł, w tym małych elektrowni wiatrowych w ramach nowej ustawy o energii ze źródeł odnawialnych
– Powołanie mieszanego rządowo-pozarządowego Zespołu ds. Małej energetyki Wiatrowej przy Ministrze Gospodarki – jako organie koordynującym działania na rzecz rozwoju energetyki rozproszonej i rozwoju inteligentnych sieci, celem szczegółowej inwentaryzacji barier oraz monitoringu bieżącej sytuacji w sektorze,
– Poszerzenie zakresu dotacji z funduszu ekologicznych na szczeblu krajowym i regionalnym o program dedykowany małym elektrowniom wiatrowym na użytek klienta indywidualnego oraz małych (w tym mikro-) i średnich przedsiębiorstw, rolników oraz maksymalne uproszczenie systemu takich dotacji
– Wprowadzenie specyficznego systemu wsparcia małych elektrowni wiatrowych, bazującego na stałych cenach gwarantowanych za energię z małych źródeł energii odnawialnej oraz na prawnej możliwości rozliczeń netto (net-metering) energii pomiędzy użytkownikiem, a dostawcą energii; dodatkowo dla źródeł nie przyłączonych do sieci krajowej na systemie mikrodotacji i ulg w podatkach dochodowych PIT i CIT
– Utworzenie przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym, przy Komitecie Technicznym Nr 137 ds. Urządzeń Cieplno-Mechanicznych w Energetyce zespołu ds. malej energetyki wiatrowej celem opracowania systemu badań i certyfikacji małych elektrowni wiatrowych i ich komponentów
– Objęcie szczegółową klasyfikacją PKD produkowanych urządzeń i wyrobów małej energetyki wiatrowej. Skutkować to będzie nie tylko poprawą statystyki publicznej (przy dostosowaniu odpowiednich formularzy statystycznych GUS), ale możliwością monitorowania tego sektora przez administrację państwową oraz ułatwieniem w tworzeniu klastrów czy organizacji przedsiębiorców oraz we wdrażaniu systemu wsparcia, zwłaszcza instrumentów podatkowych.
– Uruchomienie, ze wsparciem rządu i funduszy ekologicznych, oraz w ścisłej współpracy z przemysłem małej energetyki wiatrowej, szeroko zakrojonych szkoleń profesjonalnych instalatorów małych elektrowni wiatrowych, umożliwiających uzyskanie certyfikatów wydawanych przez organ administracyjny
– Uruchomienie przez rząd ogólnokrajowej kampanii edukacyjno-informacyjnej wśród właścicieli i administratorów domów mieszkalnych, obiektów publicznych i samorządowych, małych i średnich przedsiębiorstw usługowych oraz rolników, uzupełnionej programem monitorowania instalacji demonstracyjnych oraz inicjowanie kampanii realizowanych na szczeblach regionalnym i lokalnym, nakierowanych na konkretnych odbiorców i adresatów.
Warszawa, 23 marca 2011 roku
Źródło: IEO
