URE wyjaśnia wątpliwości ws. drewna energetycznego
Urząd Regulacji Energetyki odpowiedział na wątpliwości interpretacyjne związane z nową, czasową definicją tzw. drewna energetycznego, która pojawiła się w ustawie o OZE i która obowiązuje od 1 października 2020 r. do 31 grudnia 2021 r.
Aktualna definicja drewna energetycznego została wprowadzona do ustawy o odnawialnych źródłach energii w nowelizacji, którą prezydent Andrzej Duda podpisał w sierpniu 2020 r.
Zgodnie z wcześniejszym brzmieniem ustawy o OZE, drewno energetyczne było rozumiane jako „surowiec drzewny, który ze względu na cechy jakościowo-wymiarowe posiada obniżoną wartość techniczną i użytkową uniemożliwiającą jego przemysłowe wykorzystanie, a także surowiec drzewny stanowiący biomasę pochodzenia rolniczego”.
Nowa definicja zawarta w uchwalonej w lecie ubiegłego roku nowelizacji wskazuje, że drewno energetyczne to:
1) surowiec drzewny niebędący drewnem tartacznym i skrawanym, stanowiącym dłużyce, kłody tartaczne i skrawane oraz niebędący materiałem drzewnym powstałym w wyniku procesu celowego rozdrobnienia tego surowca drzewnego;
2) produkty uboczne będące efektem przetworzenia surowca drzewnego, niezanieczyszczone substancjami niewystępującymi naturalnie w drewnie;
3) odpady, będące efektem przetworzenia surowca drzewnego, niezanieczyszczone substancjami niewystępującymi naturalnie w drewnie, zagospodarowywane zgodnie z hierarchią sposobów postępowania z odpadami.
Ponieważ uczestnicy rynku zgłaszają do URE wątpliwości interpretacyjne dotyczące w szczególności trzeciego z tych punktów, Urząd przedstawił doprecyzowania w tym zakresie.
Regulator podkreśla, że ustawy o odpadach nie stosuje się do biomasy w postaci naturalnych, niebędących niebezpiecznymi, substancji, pochodzących z produkcji rolniczej lub leśnej, wykorzystywanych m.in. do produkcji energii (za pomocą procesów lub metod, które nie są szkodliwe dla środowiska, jak również nie stanowią zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi).
Wyłączenie to nie dotyczy biomasy niepochodzącej z produkcji leśnej, wytwarzanej w zakładach przetwórstwa drewna, takich jak np. produkty przetworzenia drewna, tj. kora, strużyny, odziomki pomanipulacyjne, wałki połuszczarskie, trociny, wióry, zrębki, zrzyny, szczapy i inne pochodzące z przetworzenia tych produktów, w tym brykiety i pelety (stanowiące mechanicznie przetworzony naturalny surowiec drzewny niezawierający jakichkolwiek innych substancji), wytwarzane głównie w tartakach i spełniające warunki dla produktów ubocznych, które mogą być uznawane przez ich wytwórców za produkty uboczne, a nie odpady.
URE zaznacza, że ustawa o OZE, odwołując się do produkcji leśnej, obejmuje swym zakresem zarówno drewno wyłączone spod przepisów ustawy o odpadach, jak i drewno klasyfikowane zgodnie z ustawą o odpadach jako produkty uboczne, do których nie ma zastosowania hierarchia sposobów postępowania z odpadami.
Urząd podkreśla, że jako odpady klasyfikować natomiast należy m.in. pozostałości drewnopochodne z przetwórstwa drewna oraz z produkcji płyt i mebli. W przypadku tego typu drewna zakwalifikowanego przez wytwórcę jako odpad stosować należy hierarchię sposobów postępowania z odpadami.
redakcja@gramwzielone.pl
© Materiał chroniony prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy Gramwzielone.pl Sp. z o.o.
