Nowy projekt ustawy dla offshore. Którzy inwestorzy z niej skorzystają?
Ministerstwo Klimatu przedstawiło nowy projekt ustawy o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych. W stosunku do wcześniejszego projektu z końca 2019 roku zwiększono moc projektów, które mają zostać objęte rządowymi gwarancjami sprzedaży energii w pierwszym etapie wspierania rozwoju polskiego offshore. Z rządowych dokumentów dowiadujemy się, które projekty morskich farm wiatrowych mają największe szansę na objęcie takim wsparciem.
Wczoraj Ministerstwo Klimatu przekazało do ponownych uzgodnień międzyresortowych i opiniowania projekt ustawy o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych.
To drugi projekt tej ustawy. Pierwszy został opublikowany na stronach Rządowego Centrum Legislacji na początku tego roku, a za jego opracowanie odpowiadało jeszcze Ministerstwo Aktywów Państwowych.
Teraz nad nowymi regulacjami dla morskiej energetyki wiatrowej pracuje już Ministerstwo Klimatu i znajdujący się w nim Departament Odnawialnych Źródeł Energii, który wcześniej pod nieco zmienioną nazwą działał w strukturach resortu aktywów państwowych.
Jak informuje Ministerstwo Klimatu, w najnowszym projekcie w wyniku zgłoszonych uwag, jak również w rezultacie rozmów z Komisją Europejską, możliwe było zwiększenie mocy projektów morskich farm wiatrowych, które zostaną zrealizowane w ramach tzw. pierwszej fazy systemu wsparcia – z 4,6 GW do 5,9 GW.
Ponadto, w celu zapewniania, że pomoc publiczna będzie udzielana w sposób maksymalnie efektywny, nie prowadząc do wystąpienia nadwsparcia, wprowadzono dodatkowy mechanizm zabezpieczający.
W związku z wydłużonym okresem wsparcia – przewidzianym dla morskich wiatraków na 25 lat, względem 15 lat w odniesieniu do mechanizmu wsparcia dla pozostałych odnawialnych źródeł energii – autorzy projektu zdecydowali się na wprowadzenie obowiązku corocznego rozliczania ujemnego lub dodatniego salda.
Zaktualizowany projekt ma również odpowiadać na uwagi zgłoszone w takich obszarach jak plany łańcucha dostaw materiałów i usług, wymagania w zakresie projektowania, budowy, eksploatacji i likwidacji morskich farm wiatrowych oraz kwestii przyłączenia morskich farm wiatrowych do sieci elektroenergetycznej.
Inwestorzy produkujący energię wiatrową w polskiej części Bałtyku mają korzystać z mechanizmu rozliczeń sprzedaży energii znanego jako kontrakty różnicowe (ang. Contracts for Difference) – stosowanego choćby na największym na świecie rynku morskiej energetyki wiatrowej, czyli w Wielkiej Brytanii.
Ten system da inwestorom pewność co do poziomu ceny, którą będą mogli uzyskać za sprzedaż energii w okresie sięgającym aż 25 lat.
Jeśli inwestor sprzeda energię na rynku po cenie niższej od ceny zapewnionej w aukcji, wówczas będzie mógł zwrócić się o wyrównanie tzw. ujemnego salda. Z drugiej strony jeśli inwestor uzyska na rynku wyższą cenę energii, wówczas będzie musiał zwrócić nadwyżkę, co obniży koszty systemu wsparcia przenoszone na rachunki odbiorców końcowych.
Autorzy projektu ustawy dla morskiej energetyki wiatrowej zdecydowali się podzielić system wsparcia dla inwestorów chcących produkować energię w polskiej części Bałtyku na dwa etapy.
W pierwszym etapie wsparcie przyznawane będzie przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, w drodze decyzji administracyjnej, na wniosek wytwórcy.
W drugim etapie wsparcie będzie przyznawane w drodze aukcji według formuły określanej jako „pay as bid”, oznaczającej, że inwestorowi, który wygra aukcję, będzie przysługiwać gwarantowana cena zgodnie z poziomem zaoferowanym przez niego w aukcji. Odliczana będzie przy tym od ceny zagwarantowanej w aukcji przyznana dla danego projektu pomoc inwestycyjna – np. w formie unijnej dotacji.
Wielkość udzielonego wsparcia będzie wyznaczana jako iloczyn planowanej mocy zainstalowanej morskiej farmy wiatrowej i 100 000 godzin. Przewidziano możliwość oddawania do użytkowania i wchodzenia do systemu wsparcia morskich farm wiatrowych w etapach. Maksymalny okres wsparcia będzie jednakże liczony od daty pierwszej generacji przez 25 lat dla całej farmy wiatrowej, a nie jej poszczególnych etapów.
Kto w pierwszej turze?
Łączna moc zainstalowana morskich farm wiatrowych, które będą mogły wziąć udział w pierwszej fazie systemu wsparcia, zgodnie z najnowszym projektem ustawy wynosi 5,9 GW.
Autorzy projektu ustawy zapewniają na podstawie analizy realizowanych projektów, że próg 5,9 GW jest „najwyższym techniczno-ekonomicznie wykonalnym potencjałem morskich farm wiatrowych do 2030 roku”.
Prawo do pokrycia ujemnego salda nie zostanie przyznane dla morskich farm wiatrowych, których dopuszczenie do systemu wsparcia powodowałoby przekroczenie tej wartości.
O pierwszeństwie przyznania prawa do pokrycia ujemnego salda decydować będzie kolejność złożenia kompletnych wniosków. Z uwagi na unijne wytyczne dotyczące pomocy publicznej datą graniczną wydania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki decyzji o przyznaniu prawa do pokrycia ujemnego salda będzie 30 czerwca 2021 r. Po tej dacie uzyskanie prawa do pokrycia ujemnego salda w ramach mechanizmu nie będącego procedurą konkurencyjną nie będzie możliwe.
Z uwagi na odstąpienie w tym zakresie od konkurencyjnej procedury udzielania pomocy publicznej, każda z decyzji o przyznaniu prawa do pokrycia ujemnego salda będzie notyfikowana Komisji Europejskiej i dopiero po uzyskaniu akceptacji KE będzie podlegać wykonaniu – do tego czasu możliwość wypłaty ujemnego salda będzie zawieszona.
Autorzy projektu ustawy zapewniają, że przyjęcie takiego rozwiązania umożliwi szybkie doprowadzenie do zakończenia procesu inwestycyjnego pierwszych projektów morskich farm wiatrowych na obszarze polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej w warunkach niskiej podaży projektów, uniemożliwiającej przeprowadzenie w najbliższym czasie konkurencyjnych aukcji.
Z informacji dołączonych do projektu ustawy dla morskiej energetyki wiatrowej dowiadujemy się, jacy inwestorzy mogą zrealizować swoje projekty najszybciej, mieszcząc się w pierwszym etapie wsparcia.
Wszystkie pojekty o łącznej mocy 5,9 GW, który wskazano w projekcie ustawy jako możliwy do zrealizowania w pierwszej kolejności, uzyskały pozwolenie na wznoszenie sztucznych wysp (PSZW) w latach 2012-13. Jednakże zdecydowana większość z nich otrzymała warunki techniczne przyłączenia do sieci dopiero w 2019 roku.
W uzasadnieniu do projektu ustawy czytamy, że wyznaczona w projekcie ustawy moc projektów które mogą zakwalifikować się do pierwszego etapu wsparcia, oznacza, że do pierwszej fazy systemu wsparcia może zakwalifikować się połowa inwestorów posiadających PSZW.
W ocenie skutków regulacji dołączonej do opublikowanego wczoraj projektu ustawy znajdziemy wykaz projektów realizowanych w polskiej części Morza Bałtyckiego wraz ze stopniem ich zaawansowania.
Źródło: Ministerstwo Klimatu.
Autorzy nowych regulacji dla morskiej energetyki wiatrowej zaznaczają, że projekty „Bałtyk Północny”, „Baltica 1” oraz „Baltex 5” znajdują się na znacznie oddalonej od brzegu Ławicy Środkowej, która przylega do granicy polsko-szwedzkiej, co wymagać będzie uzgodnień transgranicznych przy uzyskiwaniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, co – zdaniem autorów projektu ustawy – wyklucza je z możliwości ubiegania się o możliwość udziału w pierwszej fazie systemu wsparcia.
Po zakończeniu procesu uzgodnień międzyresortowych i opiniowania, w trakcie którego zebrane zostaną dodatkowe uwagi organów administracji publicznej, projekt ustawy zostanie przekazany do rozpatrzenia przez Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów, a następnie przez Stały Komitet Rady Ministrów.
Ministerstwo Klimatu liczy, że projekt ustawy o morskiej energetyce wiatrowej po przyjęciu przez Radę Ministrów zostanie skierowany do prac w parlamencie po wakacjach, a ustawa zostanie uchwalona jeszcze w tym roku.
redakcja@gramwzielone.pl
© Materiał chroniony prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy Gramwzielone.pl Sp. z o.o.
